Afgezien van de zandgronden, waar nog veel onverharde wegen zijn, is in Nederland iedere uithoek per motorvoertuig bereikbaar. Het resultaat van honderd jaar verharden is, dat je motorvoertuigen nodig hebt om nog te kunnen wandelen of fietsen zonder motorgeronk in je oren. De recreatieforens stapt in de auto om te kunnen wandelen, en steeds vaker ook om te kunnen fietsen. Gewenste activiteiten worden dankzij de doorstroming steeds moeilijker bereikbaar, want het stille wandel- en fietsgebied om de hoek bestaat niet meer.
Nu zijn wandelaars, fietsers en automobilisten voor meer dan 50% dezelfde mensen, maar ze hebben er een handje van om te denken dat de "ander" (Dr. Hide?") meer bevoorrecht wordt, in plaats van samen met zijn alter ego voor een goede verdeling van de beschikbare ruimte te zorgen.
Het is zover gekomen dat een aansluiting van twee doodlopende fietsmogelijkheden ook een prachtige verbetering van wandelnetwerken oplevert, en omgekeerd dat een wandelvoorziening ook in fietsnetwerken niet gemist kan worden.
Het lijkt logisch dat wandelaars, fietsers en natuurvrienden de krachten bundelen om de flarden van stilte rond onze woongebieden weer aan elkaar te rijgen tot een netwerk zoals ook de European Greenway Association beoogt. Thijsse, de man van wandelen, fietsen en natuur, zou om de discussie glimlachen..
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten